Fly4free.pl

Na koniec dnia pozostało mi coś zjeść... spacer był długi, ale w końcu coś znalazłem. Miejsce pękało w szwach, więc musiało być dobre - i było. Polecam Valentino's bistro na południe od Re:Start. Ceny nawet znośne ;-) - około 20-23 NZD za porcję pasty.



W drodze powrotnej coś mnie tknęło by zrobić jeszcze kilka nocnych zdjęć - od tej weselszej strony miasta...









Pozdrawiam,

tygrysm ;)Dzień 13 - Christchurch - Mt. Cook - Queenstown

Dzisiejszy dzień to kolejna wycieczka autokarowa w ramach Flexipassa. Jedziemy z Christchurch, przez park narodowy Mount Cook do Queenstown. Po drodze zahaczamy o jezioro Tekapo. Wycieczka jest długa, wyjeżdżamy o w pół do ósmej, by w Queenstown być o 18:40. Z flexipassa znika mi więc 11 godzin wartych około 80 NZD, ale to nic w porównaniu do normalnej ceny tej wycieczki - 272 NZD. Do przejechania mamy aż 594 km. Mnie dziwi, że robi to jeden kierowca, co prawda z przerwami, ale po drodze jeszcze musi komentować otoczenie, gdyż kierowca jest jednocześnie przewodnikiem. Tak wygląda nasza trasa na mapie:

[/IMG]

W autobusie zasiada około 15 osób, więc każdy spokojnie ma dwa miejsca dla siebie. Cztery osoby z Japonii mają własną przewodniczkę, która prez słuchawki tłumaczy im co mówi kierowca. Zdjęcia Widoków po drodze niestety jak to przez szybę...



Pierwszy odcinek podróży jest nudny... dopiero po około dwóch godzinach od wyjazdu zaczynają pojawiać się góry:



W końcu dojeżdżamy do pierwszego przystanku na zdjęcia - Lake Tekapo. Pierwsze zdjęcie jest jeszcze przez szybę:



Na szczęście kolejne już nie:





Kolor wody w rzeczywistości bardziej przypominał ten widoczny na powyższym zdjęciu. Po prostu bajka :)



Obok punktu widokowego znajduje się kościół pod wezwaniem Dobrego Pasterza, bardzo popularny wśród par biorących ślub. Jeden odbywał się właśnie wtedy gdy tam byliśmy.



Obok kościoła stoi brązowy pomnik psa pasterskiego mający podkreślać rolę tych zwierząd w życiu lokalnych rolników.



Kolejny przystanek to podobne do Tekapo jezioro Pukaki:



Gdy przyjrzycie się, w oddali widać najwyższy szczyt Nowej Zelandii - mierzącą 3724 metry Górę Cooka (Mount Cook). Jeszcze do niedawna góra ta miała oficjalnie 30 metrów więcej, ale najnowsze pomiary wykazały, że trzeba skorygować atlasy. Góry używa się często jako bazy treningowej przed wyprawami na Mt. Everest.



O ile rano tego dnia pogoda nie dopisywała, to w najważniejszym momencie stała się idealna.



Tu też nie zabrakło pomnika...



Tym razem jest to pomnik tara himalajskiego, żyjącego także w Południowych Alpach.

Pakuję się spowrotem do naszego autobusu, który wyglądał o tak:



i jedziemy do wioski Mt. Cook stanowiącej bazę wypadową do pieszych wycieczek po Parku Narodowym Mt. Cook. Po drodze jeszcze widok na szyt:



Wioska Mt. Cook to tak na prawdę kilka hoteli i schronisko młodzieżowe. Tu zatrzymujemy się na dłużsżą przerwę obiadową. Wioska położona jest w dolinie, między stromymi górskimi ścianami, co też wykorzystuję by zrobić kilka zdjęć:







Autobus w Mt. Cook zatrzymuje się pod hotelem The Hermitage. Jest to najbardziej "wypasiony" hotel w wiosce, jednak ceny lunchy nie są zaporowe jak myślałem, że będą. Hotel wypełniony jest Japończykami - nie wiem skąd ich się wzięło tam aż tylu. W całej Nowej Zelandii nie spotkałem aż tylu obywateli tego kraju co tu. Chyba lubią spacery po górach... obowiązkowo z japońską lustrzanką ;-)







Pakujemy się z powrotem do autokaru. Autokar zabiera jeszcze kilku pasażerów spod schroniska młodzieżowego YHA w Mt. Cook i mało, że jednej z tych japońskich lustrzanek nie przejechał. Pewien Japończyk postanowił zrobić sobie zdjęcie jak siedzi na ławce z widokiem gór w tle i spokojnie popija sobie herbatę z termosa... położył więc aparat na małym statywie na drodze i ustawił samowyzwalacz. Tak się skupił na tej herbacie, że nie zauważył nadciągającego autobusu. Wyglądało to komicznie - sytuacja ta wywołała w całym autobusie salwę śmiechu. W drogę do Queenstown!





W miarę zbliżania się do Queenstown widoki znowu robiły się coraz piękniejsze... niestety nie po mojej stronie autobusu, więc nie mam wiele zdjęć...



Pozdrowienia z saloniku na lotnisku w Auckland,
tygrysm

PS. Na koniec jeszcze kilka zdjęc z relacji sprzed roku, byście sami mogli zobaczyć jak wygląda Milford Sound gdy jest ładna pogoda. W tym roku się tam nie wybieram, ale jeśli będziecie w Queenstown, to zobaczcie dlaczego wszyscy tam jadą:

Dzień 14 Queenstown

Dzień zaczął się od pogodowego pecha - w planie na dziś była wycieczka nad jezioro Wanaka, jednak widząc szare chmury, czując chłód potęgowany przez porwisty wiatr zrezygnowałem z tego planu. Do jeziora można dotrzeć na dwa sensowne sposoby, albo złapać autokar Intercity jadącego w kierunku Franz Josef (można użyć flexipassa), albo skorzystać z transportu oferowanego przez firmę obsługującą transport autobusowy w Queenstown (żółte autobusy). Koszt transportu drugim sposobem w dwie strony to 68 NZD, ale opcja ta pozwala na dłuższy pobyt w Wanaka niż łapanie Intercity.

Zostaję więc na spokojnym dniu w Queenstown, które już znam z mojej poprzedniej podróży w te rejony. Queenstown to spokojne miasteczko... nie... może kiedyś było spokojne ;-) Teraz to położona w malowniczej dolinie jeziora Wakatipu miejscowość będąca magneem na turystów - zarówno tych szukających mocnych wrażeń (sporty ekstremalne), jak i bardziej spokojnych, chcących zobaczyć piękne górskie krajobrazy. Dla nich Queenstown to baza wypadowa do najbardziej znanych fiordów Nowej Zelandii - Milford Sound (który widzieliście już na zdjęciach w poprzednim moim poście) oraz troszkę mniej popularnego Doubtful Sound. Pewnie chcielibyście zobaczyć Queenstown? Ja też! Więc wychodzę ubrany w trzy warstwy ciuchów do miasta.



Zaczynam od śniadania - będzie to najmniej zdrowe śniadanie jakie można sobie wymyślić, ale jestem pewny, że do późnego wieczora nie będę potrzebował (ani nawet mógł ;-) ) nic zjeść. A więc miejsce, do którego chciałem od roku wrócić. Fergburger! Znajdziecie go poniżej hotelu Sofitel, naprzeciwko schodków prowadzących do stacji kolejki gondolowej.

Fergburger to miejsce wprost rozchwytywane wśród obecnych w Queenstown turystów - tu zawsze jest tłum, na miejsce siedzące trzeba polować jak sęp przed posiłkiem.



Rok temu, gdy tu byłem było jakoś inaczej - mniej ludzi i obsługa też była milsza. Wtedy zamawiając swojego ferga podawało się imię i po odbiór zamówienia obsługa wołała Cie po imieniu, teraz są numery zamówienia pojawiające się na ekranie. Szkoda, ale chyba nie wyrobili by się inaczej. Zamawiam klasycznego Fergburgera za 10,50 NZD i krążki cebulowe z sosem czosnkowym za dodatkowe 5,50 NZD. Wychodzi więc nawet niedrogo jak na tutejsze standardy. Moje zamówieni ma być gotowe za 10-15 minut. Siadam więc na zaszczytnym miejscu przy barze obserwując kuchnię. Tam około 10 osób produkuje hamburgery niemal taśmowo.



i w końcu jest moje zamówienie:



Ja to mam zjeść? Przecież ja się wytoczę stąd jak to zjem... i zjadłem... i się wytoczyłem :-) Fergburger był niezły, ale nie tak dobry jak go zapamiętałem sprzed roku. No cóż... pora na zobaczenie co tam się zmieniło w Queenstown. Pogodę miałem tego dnia słabą, więc zdjęcia wychodziły tak sobie, dlatego czasem będą się pojawiać zdjęcia w cytatach, oznacza to że zdjęcia są z mojego poprzedniego wyjazdu. Nie czułem potrzeby fotografować wszystko od nowa, zwłąszcza że tym razem brakowało Słońca na niebie :-)

zaczynam od spaceru nad wodę.









Wierzcie lub nie, ale wiało tak mocno, że ta mewa nie była w stanie lecieć pod wiatr. W końcu usiadła i zrezygnowała...



Pomimo tego, że założyłem windstoper było mi zimno. Temperatura tego dnia to około 10 stopni, odczuwalna niższa. Wracam więc do hostelu kupując po drodze kilka pamiątek i uzupełniam trochę relacji i wypełniam pocztówki.

Po dwóch godzinach, mając pocztówki w ręku drugie podejście do zwiedzania miasta. Już jest lepiej, nie wieje tak bardzo. Zapytałem właścicielki mojego hostelu gdzie znajdę skrzynkę pocztową, ta mi powiedziała że w zależy jakie mam znaczki, bo w Nowej Zelandii są dwa systemy pocztowe. Jeżeli będziecie mieli znaczki DX Mail lub Universalmail, pamiętajcie by pocztówki wrzucać do niebieskich skrzynek. Poczta pańśtwowa ma inne znaczki i czerwone skrzynki. Poprzednim razem jak wysyłałem pocztówki to "szły" pół roku, a dotarły na miejsce ze znaczkami z... Singapuru. Ciekawe czy to dlatego, że pomyliłem skrzynki ;-)

Po drodze, przy głównej ulicy swoje występy miał młodzieżowy chór...



Idę dalej, znowu nad wodę ;-)



Nad wodą znajdziecie pomnik ptaka moa (pamiętacie safety demo z Bearem Gryllsem?), który jak się uważa wyginął 200 lat temu. Był to najcięższy i największy ptak żyjący ówcześnie na ziemi. Potrafił mieć wysokość 3 metrów. Oczywiście, nie umiał latać.