Fly4free.pl

I jeszcze jedno zdjęcie korzystając z dobrej pogody:



Prom przed Harbour Bridge też zapozował:



Niestety Słońce schowało się za wieżowcami centralnej dzielnicy biznesowej.



A na The Rocks zapowiadane atrakcje. Na tym stoisku każdy kto czuł się na siłach mógł dołączyć do zespołu i zagrać melodię na jednym z wielu instrumentów:



Niestety dla mnie, reszta jarmarku miała się ku końcowi co nie do końca rozumiem. Organizatorzy zaplanowali tę część obchodów Dnia Australii do godziny 17.00, podczas gdy dużo ludzi wciąż chciało jeść i kupować.



NA koniec dnia przenoszę się do Darling Harbour, gdzie zaplanowano finał obchodów i pokaz pirotechniczny.



Ludzi tu jak mrówek. Przed samym pokazem nie było jak się ruszyć...





... po z resztą też nie. Pokaz był rewelacyjny. Jednak do hostelu dotarłem ponad godzinę po jego zakończeniu, ale tego można się było spodziewać. Dzień bardzo udany! :)

Kolejna część mojej relacji to początek powrotu do Polski...

Pozdrawiam,
tygrysm ;-)Dzień 18 - Przelot British Airways SYD-SIN-LHR

Ostatni dzień w Australii... pora spakować plecak i w drogę na lotnisko. Lot BA16, którym polecę do Londynu zaplanowany jest dzisiaj na godzinę 16.25. Słynna "trasa kangurów" prowadzi do stolicy Wielkiej Brytanii przez Singapur, gdzie Boeing 777-300ER zmuszony jest do tankowania.

Na lotnisko jadę pociągiem, za który płacę nieco ponad 16 AUD. Tam zastaję kompletnie puste stanowiska odpraw BA. British Airways zajął całą stronę wyspy stanowisk odprawy biletowo-bagażowej. Oznaczało to wykorzystanie 9 stanowisk.

Chwilę później mój plecak był już w drodze do Barcelony. Ja z kolei przeszedłem przez odprawę paszportową i kontrolę bezpieczeństwa.



Pierwszy raz musiałem przejść przez okrągłą maszynę skanującą ciało. Na szczęście maszyna ta nie pokuje obrazu ciała pod ubraniem, lecz tylko pokazuje ludzika, który coś ukywa lub nie. Ja byłem "OK" ;-)

Lotnisko w Sydney nic się nie zmieniło w ciągu ostatniego roku...



Ja idę w kierunku znajdującej się nieopodal bramki numer 10, skąd odbywać się będzie boarding na lot do Londynu. Po drodze jeszcze lotnicze widoki:





Pod bramką nie ma jeszcze "mojego" B77W, jednak widać go zaparkowanego gdzieś w oddali obok 747 Thai i Dreamlinera Jetstara. Na szczęście na tym kontynencie praktycznie nie praktykuje się wożenia pasażerów autobusami po płycie lotniska.



Idę jeszcze na ostatnie zakupy. Postanowiłem się skusić na wypróbowanie reklamowanego tu nowozelandzkiego środka 1Above, który ponoć ma zbawienny wpływ na zmieniających strefy czasowe. Wyczytałem w Internecie bardzo pozytywne opinie na jego temat, więc pobawię się w króliczka doświadczalnego. W powyższych buteleczkach znajduje się 100 ml koncentratu minerałów i witamin - głównie z rodziny B. Zawartość buteleczki należy zmieszać z 900 ml wody i pić taką miksturę przez 5 godzin lotu. Ja mam przed sobą prawie dobę w samolotach, więc wyposażyłem się w 4 buteleczki zamkniete w woreczku spełniającym wytyczne kontroli bezpieczeńswa. Koszt "kuracji" 30 AUD.



Tymczasem nasz samolot został przeciągnięty pod bramkę. Polecimy dziś Boeingiem 777-300ER o rejestracji G-STBG, który nie przepracował nawet pół roku.



Boarding rozpoczął się punktualnie i poszedł bardzo sprawnie. Jak się okazało chwilę później to zapewne dlatego, że na pokładzie w samym economy zostaje ponad 60 miejsc wolnych.



Z rękawa widzę chyba ostatniego kangura jakiego zobaczę w Australii ;-)



Rękaw odbywa się przez dwa rękawy co daje mi szansę na obejrzenie foteli BA w biznesie (Club World):



Premium Economy (World Traveler Plus)



i na samym końcu economy. Tutaj zero zaskoczeń - produkt jest identyczny jak w A380, którym leciałem z Londynu do Hong Kongu. Na szczęście BA zdecydowało się na konfigurację 3-3-3 w klasie ekonomicznej.





Z powodu faktu, że lot jest tak długi zdecydowałem się poświęcić miejsce przy oknie i zasiadłem w fotelu 38C przy przejściu. Fotel B pozostał wolny na obu kolejnych lotach, więc miałem na prawdę wygodnie. Chwilę później kapitan ogłosił, że dziś wyjątkowo szybko zakończyliśmy przyjmowanie pasażerów na pokład i spróbujemy wylecieć 20 minut wcześniej, by być szybciej w Singapurze. Zapowiedział też, że nasz lot będzie dziś stosunkowo krótki i zajmie 7 godzin.



Mniej więcej dwie godziny po starcie dociera do mojego rzędu serwis obiadowy. British Airways nie rozdaje menu w klasie ekonomicznej. Opcje do wyboru na dziś to kurczak z kuskusem lub makaron z serem. Nauczony doświadczeniem, żeby nie brać kurczaka zdecydowałem się na opcję z makaronem:



Oprócz wspomnianej części ciepłej na tacce znalazły się: zimna odmrażana sztywna bułka, solone masło, sałatka ziemniaczana z jakimś sztucznym posmakiem (dużo gorsza od tej znanej z Lufthansy) i nienajgorsze ciastko jabłkowe (nie szarlotka). Sam makaron zaś był nienajgorszy - na pewno lepszy od posiłku, który jadłem w locie do Hong Kongu.

Przelatujemy 11 km nad Alice Springs - środek Red Centre...



Korzystam z faktu, że jeszcze jest jasno za oknami i robię zdjęcie kabiny economy w Boeingu 777 British Airways. Ciekawe, że BA nie zdecydowało się na zastosowanie w tym samolocie oświetlenia mood lighting tak popularnego u innych przewoźników.



Papa Australio!



Na 1,5 godziny przed lądowaniem rozpoczyna się okrojony serwis śniadaniowy:



W pudełku znalazła się mała (nie mniej i tak sztywna w stylu BA) bułka z serem i szynką. Oprócz tego batonik z mlecznej czekolady.



Niedługo później byliśmy już na podejściu do Singapuru.



Ten "przystanek techniczny" oznacza konieczność zabrania ze sobą wszystkich rzeczy z samolotu. Część pasażerów leci do Londynu innym samolotem, ja natomiast kontynuuję podróż tą samą maszyną lecącą dalej jako BA16. Samolot wylądował około pół godziny przed planowanym czasem przylotu, co oznaczało dwie godziny na lotnisku zanim znowu pasażerowie zostaną przyjęci na pokład.



Z jednej strony lotnisko w Singapurze ma wysokie oceny wśród pasażerów, jedna rzecz mnie bardzo denerwuje - fakt, że kontrola bezpieczeństwa i skanowanie kart pokładowych odbywa się przy wejściu do poczekalni w bramce. Oznacza to, że nawet osoby, które spędziły ładne kilka godzin w samolocie teraz na postoju teoretycznie technicznym muszą jeszcze raz przejść kontrolę bezpieczeństwa. Ja dodatkowo miałem "szczęście" i zostałem wylosowany do kontroli śladów materiałów wybuchowych... na prawdę super ;-) A sama poczekalnia wygląda tak:



Przeczuwałem, że coś jest nie tak gdy zobaczyłem wzmożoną aktywność agentów przy ich biurku. Chwilę później pojawił się kapitan drugiej załogi naszego 777, który przejął mikrofon i bardzo przeprosił wszystkich, lecz okazało się, że samolot w tym momencie nie jest zdolny do lotu. Wyjaśnił, że w tym samolocie znajdują się trzy panele sterujące m.in. oświetleniem kabiny, systemem rozrywki, ale także kilkoma systemami przydatnymi przy ewakuacji. Do lotu potrzebny jest przynajmniej jeden panel, ale wygląda na to, że żaden z trzech nie działa. Powiedział, że samolot mechanicznie jest w porządku i mógłby ten lot wykonać, ale było by ciemno w kabinie i przepisy bezpieczeństwa na to nie pozwalają. Lokalni technicy z bazy Singapore z drugim kapitanem obsługującym ten lot już ponoć działali, by wszystko naprawić. Kapitan powiedział też, że ta usterka jest bardzo nietypowa i technicy są w kontakcie z Boeingiem by znaleźć jej przyczynę. Na ten moment lot opóźniony jest o jedną godzinę. Kapitan powiedział, że spóźnimy się do Londynu, ale zapewnił że zrobią wszystko by nadgonić w powietrzu tyle ile będą w stanie. Powiedział też, że BA będzie wszystkich przebookowywać na kolejne loty jeśli ktoś spóźni się na swoją przesiadkę. Bardzo mi się podobało, że kapitan został do dyspozycji pasażerów i odpowiadał na wszelkie pytania osób, które chciały z nim zamienić kilka słów. Przysłuchiwałem się tym rozmowom i wielu pasażerów dosłownie panikowało - jeden wyciągnął wniosek, że to na pewno coś z klapami, jednak kapitan kategorycznie temu zaprzeczył. Po 45 minutach od planowanej godziny wylotu do Londynu kapitan powiedział, że problem wynikał z faktu, że wypięła się jakaś wtyczka. Grunt, że samolot jest bezpieczny i gotowy do lotu. Boarding odbył się na prawdę szybko i niedługo znaleźliśmy się w powietrzu. Samolotu nie muszę już opisywać, więc opiszę posiłki ;-)

Tym razem na wieczornym serwisie do wyboru jest pasta i jeśli dobrze pamiętam wołowina ;-) Dziwne swoją drogą, że nie zostałem uprzedzony, że pasta jest z sosem bolognese. Mi akurat wszystko jedno, ale to mogłoby zachęcić osoby niejedzące mięsa do wyboru właśnie tej opcji. Oprócz całkiem niezłego makaronu na tacce znalazły się: woda, bułka (odmrażana, zimna i sztywna, a jakże ;-) ), masło solone, sałatka z serem fetopodobnym i bardzo smaczny mus.



Po zjedzeniu tej porcji zapadłem w sen. Muszę przyznać, że fotele World Traveler w BA są na prawdę bardzo wygodne, a sztywne rogi zagłówka bardzo ułatwiają sen. Obudziłem się nieopodal domu... ech, jakby nie mógł już lądować ;-)



Na pocieszenie przyszło śniadanie... tym razem wybór to omlet lub angielksie śniadanie. Jeśli czytaliście dokładnie tę relację to wiecie co wybrałem ;-)



W ciepłej porcji z omletem przywędrowały do mnie ziemniaki i grzyby - całość w sosie pomidorowym. Oprócz tego okropny sztywny croisant (a może Brytyjczycy tak lubią? ;-) ), sok pomarańczowy i woda.

Ale przyspieszyłem ten ponad trzynastogodzinny lot... Na Heathrow musieliśmy dostać wysoki priorytet, gdyż obyło się bez żadnych holdingów. Wylądowaliśmy lekko przed 6:00, co oznaczało 40 minut opóźnienia. Bardzo mi się podobało jak British Airways poradziło sobie z kwestią przebookowań. Jeszcze na pokładzie samolotu wszyscy, którzy nie mogli zdążyć na swoje kolejne połączenia zostali poinformowani na jakie loty są przebookowani i o której dolecą na miejsce. Ja na szczęście powinienem zdążyć na mój lot do Barcelony, co oznacza że nie stracę biletu na powrót do Warszawy.



Samolot parkuje przy satelicie C terminala 5, co oznacza podróż pociągiem do części A terminala.

Dzień 19 Przelot British Airways LHR-BCN + Przelot Austrian BCN-VIE-WAW

Jeszcze tylko zeskanowanie karty pokładowej, szybka kontrola bezpieczeństwa i jestem po stronie airside T5. Zdziwiłem się, że tak szybko poszło - wszystko zajęło mi mniej niż 20 minut. Świetnie, mam jeszcze czas na kupienie kanapki w Pret A Manger ;-)



Niedługo później na ekranie pojawiła się informacja, że mam iść do bramki A22.



Podróż do Barcelony przebiegła bezproblemowo. Samolot wypełniony był w około 70% - siedząc w miejscu 7A miałem miejsce obok siebie wolne.



Coś stało się z urządzeniem odtwarzającym film z instrukcją bezpieczeństwa (wyglądało jakby kaseta video się zacięła ;-) ). Oznaczało to manualne safety demo. Chwilę później byliśmy już w powietrzu.



Dzisiejsze śniadanie to znana mi już sztywna i sucha buła z serem i szynką... dobrze, że byłem w Pret'cie ;-)



Godzinę później byliśmy już nad Pirenejami i szykowaliśmy się do lądowania.



Jeszcze tylko zdjęcie Airbusa A320 G-EUUL, którego nie byłem w stanie dostrzec na Heathrow:



Błyskawiczna kontrola paszportowa i odbiór bagażu. Mój na szczęście doleciał bez problemu z Australii. Mając przed sobą trochę ponad 3 godziny czekania na lotnisku na mój lot do Wiednia Austrianem idę spróbować nadać bagaż. W Barcelonie Austrian odprawiany jest przy stanowiskach Lufthansy:



Wykorzystywanych jest 5 stanowisk: jedno dla klasy first (Star Gold), jedno biznes, jedno economy i dwa stanowiska do oddawania bagażu. Ja odprawiam się w jednym z czterech urządzeń do samodzielnej odprawy. Mój bagaż szybko znalazł się na taśmie... tak szybko, że zorientowałem się jak już jechał, że zapomniałem zdjąć przywieszki z kodem kreskowym z Sydney... no cóż... może doleci do Warszawy z dwoma kodami.

Strefa airside w Terminalu 1 w Barcelonie prezentuje się na prawdę dobrze.



Nie mam jednak ochoty na włóczenie się po lotnisku, idę więc do saloniku biznesowego. Prezentuje się on identycznie jak opisywany już wcześniej salonik w strefie Non-Schengen. Niestety było trochę mniej przekąsek do wyboru.

Wyczerpawszy limit darmowego internetu (15 minut + 30 minut dla gości saloniku) zająłem się grą w Theme Hospital. Kto jeszcze pamięta? ;-) Tak mnie wciągnęło, że niemal bym przegapił godzinę boardingu, gdyż zegarek w moim telefonie chodził jeszcze według czasu brytyjskiego. Na szczęście jednak się zorientowałem. Tu już nie jest tak różowo i do samolotu wiezie nas autobus...

Do Wiednia polecimy Airbusem A320 OE-LBX w malowaniu Star Alliance. Samolot ten ma 12 lat i do lipca 2012 roku pracował dla Finnair. Aktualnie loty tą maszyną wykonuje Tyrolean.



Siedzę dziś w fotelu 25A, więc wybieram tylne wejście.



Samolot ten został wyposażony w znane z Lufthansy cienkie fotele Recaro slimline.





Nie wiem od czego to zależy, że czasem mi wygodnie w tych fotelach, a czasem nie. Dziś było mi wygodnie ;-)



Samolot wyposażony był w ekraniki w panelach nad pasażerami. Muszę przyznać że video bezpieczeństwa Austrian jest najgorszym video tego typu jakie widziałem do tej pory... masakra!

Startujemy! Żegnamy Barcelonę - teraz już będzie tylko zimniej :(